Długa i delikatna sierść z grubą warstwą podszerstka wyróżnia persy na tle innych ras. Lecz nie każdy kot z długą sierścią jest persem – by móc zostać tak zaklasyfikowanym, zwierzę musi spełniać jeszcze wiele innych warunków! Wygląd rasy został ukształtowany przez trzy różne związki hodowców. Dla każdego z nich ważna była inna cecha. Co do zasady, kot powinien być średnio duży lub duży, waga kocurów może dochodzić do 7 kilogramów, kotek natomiast do 6. Łapy powinny być relatywnie krótkie, ale mocne, z kosmykami włosów pomiędzy palcami okrągłych łapek. Nie tylko sierść persów jest szczególnie charakterystyczna, ale także ich pyszczek. Szeroka głowa z okrągłymi uszami oraz bardzo krótki, szeroki nos sprawiają, że ciężko pomylić persy z jakąkolwiek inną rasą. Grzbiet nosa musi kończyć się pomiędzy oczami, tzw. „stop” powinien znajdować się pomiędzy liniami dolnych i górnych powiek. Niestety taka budowa prowadzi do pewnych ograniczeń zdrowotnych i jest powodem nasilonej krytyki w stosunku dla zdecydowanych zwolenników tej cechy. Z tego względu można spotkać również hodowców, którzy preferują u swoich zwierząt szersze nosy, co jednak nie odpowiada w pełni obecnym standardom rasy.